Poep

De laatste tijd heb ik weer regelmatig van die dagen waarop mijn brein vakantie heeft genomen, er niets uit mijn handen komt en inspiratie nog niet eens in mijn grote teen zit. Ik weet dat het normaal is gezien wat er met mij gaande is, en het niets te maken heeft met ouder worden, maar om in staat te zijn New Life te omarmen waar nooit iets eindigt omdat het oneindig is. Ik heb het over het leven van een Magus op Aarde. Dat laat ik verder voor nu.

Een van die dagen dat mijn brein niet thuis was en er niets uit mijn handen kwam, was afgelopen zondag. Ik keek naar buiten of daar een sparkel van inspiratie vandaan zou komen, maar ook daar gebeurde niets. Om wat afleiding te hebben opende ik mijn laptop om te zien of Netflix nog iets te bieden had. ‘Hack your Health, the Secrets of Your Gut’ verscheen op het startscherm. Ik wilde al wegscrollen maar ik bleef hangen en voor ik het wist, keek ik geboeid naar de documentaire waarin ik werd meegenomen naar de wereld van micro-organismen, darmen, groenten, fruit, vezels en poep. Ik keek naar de vier mensen die alle vier problemen hadden met hun gezondheid, eten en hun gewicht. Ik wist al dat de darmen in direct contact staan met het zenuwstelsel, maar wist niet dat ook de hormonale balans in stand wordt gehouden door wat er in de darmen gebeurt. Ik zoveel niet.

Een jaar of wat geleden was Kuthumi op zijn onnavolgbare wijze begonnen om over poep te praten in een online bijeenkomst van de Crimson Circle. Het werd als hilarisch gezien en nauwelijks serieus genomen. In de Crimson Circle heerst het idee dat je kunt eten wat je wilt. Kuthumi leek het daar niet helemaal mee eens te zijn, maar liet weinig merken. En ik was het wandelende voorbeeld dat dat niet altijd goed uitpakt, maar dat zeg je daar liever niet hardop.

Ik heb steeds gedacht dat ik gezond at, dat ik meer dan genoeg groenten en vezels binnenkreeg. Nou nee dus. De documentaire op Netflix opende mijn ogen. Twintig tot dertig soorten groenten en fruit zouden wekelijks op mijn menu moeten staan, ik ging tellen en kwam niet verder dan zestien, inclusief uien.

Kuthumi is niet meer gestopt om met enige regelmaat over poep te praten, en over het belang van gezond eten - zeker als je als Magus nog een poosje wil blijven - waarin groenten en fruit een hoofdrol spelen. Hij werkt al jaren samen met Lauren Hutton, of Sarah (becomingsarh.com), en samen delen ze veel informatie.

Trouwens niet alleen etensresten worden uitgepoept, ook opgehoopte, niet verwerkte dus toxische emoties kunnen op die manier worden verwijderd. Lees zo maar in een stukje tekst uit Het verhaal van duizend levens.

Er was ook een lichtpuntje in de documentaire waar ik erg blij van werd: als ik het microbioom in mijn darmen optimaler weet te krijgen, zou ik wel eens van mijn oervervelende voedselintoleranties af kunnen komen. ‘Begin met een piepklein beetje van voedsel waar je niet tegen kunt en breid dat langzaam uit’, was het advies. Ik was om en zal wat aanpassingen moeten maken. In plaats van één keer per week naar de markt of winkel gaan, betekent dit minimaal twee keer per week verse groenten en fruit kopen. Het betekent ook elke dag koken en niet om de dag, een keukenmachine aanschaffen voor smoothies of zo’n slow-ding, beginnen met fermenteren en vooral genieten van heerlijke recepten. Nu moet ik er alleen nog voor zorgen dat ik niet stop. De geur van verse croissantjes, gezellig kunnen eten bij een pizzeria en niet op elk zakje hoeven kijken of er ongewenste ingredienten inzitten, helpen vast om deze uitdaging aan te gaan.

Misschien dat ik zelfs mijn poep ga testen met een microbioom-test al vind ik die testen wel duur.

Ik herinner mij dat ik jaren geleden, een jaar of twaalf zelfs volgens mij, eindeloos moest poepen op een toilet in een oude boerderij met uitzicht op de Tor van Glastonbury in Engeland. Hier het beloofde stukje tekst:

Een bonte kermis van figuren danst voor mijn ogen terwijl ik op de boven verdieping op het toilet zit in een oude boerderij niet ver van Glastonbury. Vanaf het toilet kan ik in de verte nog net de vage contouren van de Tor onderscheiden. Ik ben in het land van Avalon. Met mijn blik op de Tor gericht bevind ik me plotseling in een flatgebouw met allemaal op elkaar gestapelde kermissen. Dit ken ik. ‘Sla die onzin maar over,’ zeg ik, ‘ik heb er geen zin in.’ Ik leer het ook nooit, want natuurlijk wordt er nu een schepje bovenop gedaan en lijk ik in de toren van Babel terecht te zijn gekomen, waarin zich toevallig ook alle kermissen van de wereld hebben verzameld. Ondertussen poep ik maar door. ‘Wat heb ik toch? Waarom zit ik nu weer op het toilet?’

            ‘Je laat de shit achter waar het hoort,’ zegt de bekende stem. ‘Je bent toch niet al die vorige levens vergeten die zich in dit land hebben afgespeeld.’

            ‘Nee, zeker niet, hoe zou ik die kunnen vergeten?’ en denk aan het galgenveld in Wales waar mijn zoon van acht ondersteboven werd opgehangen terwijl ik moest toekijken, aan de Schotse koningin die ik ooit was en die samen met haar echtgenoot nogal gewelddadig aan haar eind kwam, aan een vorig leven met Max, die toen mijn werkgever was en me in dat leven ook al niet echt zag staan en aan de Engelse cartografe die in 1879 op zee verdronk op de terugweg van Australië naar Engeland. En dat zijn alleen nog maar de levens die zich aan mij hebben laten zien. Wat heb ik met dit land? ‘Nee hoor, die ben ik niet vergeten.’

            ‘Blijf dan nog maar een poosje zitten,’ zegt de stem.

Poep ze!

Aowajoy

Een nieuw copyright:

©-2024. This work is openly licensed via Common Creatives BY-SA 4.0

https://creativecommons.org/licenses/by-sa/4.0/

Afbeelding gemaakt met mijn premium Canva account